O tren bir gün gelecek. Hiç ummadığım bir
istasyonda karşılaşacağız, ben yine
gitmek ve kalmak arasındayken. O trene bineceğim, yetişeceğim ve ya sırf öyle olması gerektiği için öyle olacak. O
tren gelecek ve beni güzelliğe götürecek papatya
tarlaları arasından geçerek,
laleler toplayarak başaklar arasında koşarak. O tren
yeni bir memleket yaratacak; hem hep ait olunan hem hiç bilinmeyen, insanları
gülümseyen huzurlu cesur ve saygılı, Antalya gibi sıcacık portakal kokulu, İstanbul kadar
büyüleyici aşık olunası..
Hayalperestlik ve keskin
gerçeklikten paralel bir düzlem olacak rayları. Hatta bazen gökyüzüne uzanacak
raylar, bazen denizaltına..
O tren gelecek ve hayatımın bu en zor
evresinde yanımda olanlar olacak içinde. Sadece bir kuru teşekkürüm kalacak diğerlerine öğrettikleri
her şey için. Ama zorken
güç verenleri gitmeyenleri, yalan çıkar ilişkisine
girmeyenleri, affedebilenleri kısaca dost olabilenleri unutamayacağım asla
unutmayacağım.
O tren bir gün gelecek ve ben
hayatın altını çizdiği cümleleri
anlatacağım yol boyunca ona, dinleyecek
çünkü beni, sabahlara kadar dinleyecek. Belki de o bir kitap okuyacak bana
gıcırtısıyla. Kafka’dan Dan Brown'dan ya da Nazımdan birkaç dizesi saklanmış olacak vagonlarında.
Ezberlenmiş cümleler değil iyi öğrenilmiş cümleler olacak
hepsi. Şimdi bir istasyondayım, yorgunum çok
sevdiğim mücadele
etmekten yorulmuş, biraz üşümüş ama
umutluyum. Bak işte çelişkilerim
bitmek üzere, her şey zamanla
yavaşça ve sağlamca
oturuyor yerine. Hatalarla oturuyor ‘’iyi ki’’lerle oturuyor ve yaşanan hiç bir an için ‘’keşke’’ dememek
sevindiriyor. Bekliyorum sessizce
Ve hep bir inanç içimde, o tren bir gün en
güzel şarkısıyla gelecek,
kar altında dans edermiş gibi devam
edeceğiz yola. Hissedeceğim her şey bambaşka..
Bir şey daha var bildiğim, o tren tıpkı hayat gibi benim ve onu ancak ben güzelleştirebilirim.
